De laatste dag van deze reis

Het bleek vandaag de laatste dag te zijn van deze reis. Vanochtend zijn we eerst de stad Belfort ingetrokken om het lokale, door Vauban ontworpen, fort te gaan bekijken. Nu, het fort is niet Bel maar wel groot en imposant. In de WW2 hebben de Duitsers om dit, toen al meer dan 150 jaar oude fort, fors slag moeten leveren. Daarna zijn we richting Nederland getrokken. Dat was nog bijna 700 kilometer rijden, dus eigenlijk hadden we verwacht nog ergens te overnachten, maar het vlotte vandaag prima. We zijn voor het eerst niet via Brussel-Antwerpen, maar Luik-Antwerpen gereden. Het kan toeval zijn, maar we hebben nergens enig oponthoud gehad. De paar kilometer omrijden was dat meer dan waard. Om 7 uur waren we weer thuis. Nu opruimen, schoonmaken, foto´s uitzoeken enz. enz. enz.

Iedereen weer bedankt voor het lezen en de reacties. Tot een volgende keer!!

Architectendag

Vandaag rustig verder naar het noorden. Het weer blijft zeer bewolkt. Af en toe regent het, maar van echte stortbuien hebben we geen last. Dit in tegenstelling tot de vele plaatsen en campings waar we de laatste twee dagen zijn, daar heeft het vaak gegoten! We staan vanavond voor de tweede keer niet op het gras maar op een deel van een weg omdat de camper, met haar niet onaanzienlijke gewicht, anders het risico loopt weg te zakken.
We hadden onderweg twee projecten van zeer bekende architecten op het oog. Het eerste is een project van Ledoux, die in 1775 een zoutfabriek heeft gebouwd in Arc et Senans. Het bestaat uit een serie renaissance gebouwen. De fabriek beslaat slechts een beperkt deel van het complex, het grootste deel bestaat uit werkplaatsen, woningen voor de arbeiders, personeel en het grootste is natuurlijk voor de baas. Het is een onwaarschijnlijk en ook wel indrukwekkend complex, maar een ieder die het ziet begrijpt onmiddellijk waarom ze hier in 100 jaar geen cent winst hebben gemaakt. Het is nu mooi gerestaureerd en de gebouwen hebben verschillende culturele functies.
Het tweede project was LaChapelle Notre Dame du Haut van Le Corbusier, gebouwd in 1955 (foto). Dat is een van de gebouwen die ik in mijn jongere jaren zo mooi vond, dat ze eraan bijdroeg dat ik ooit een blauwe maandag architectuur ben gaan studeren. Het is inderdaad een heel bijzonder ontwerp, waarvan de buitenkant via foto’s maar al te bekend is. Leuk die nu in het echt en ook de, eveneens bijzondere, binnenkant te hebben gezien. Het is een leuke dag geworden.

Waterval(t) met bakken uit de hemel.

Opnieuw was het grijs en grauw toen we opstonden, als in een groot deel van Europa. Eerst nog even boodschappen gedaan en toen verder naar het noorden. Vandaag stond een trip door de Jura op de rol. Nu, we zijn er geweest, maar daarmee is dan ook alles gezegd. Het grootste deel van de dag stortregende het en het andere deel reden we door heel laag hangende bewolking. Het lijkt me een heel mooi gebied, maar een nader bezoek zou dat moeten bevestigen. Cora had zich voorgenomen om één van de hoogste watervallen van Frankrijk te gaan zien (65 meter hoog!) en bovendien is het een leuke wandeling er naar toe van een zo’n 2 uur. En ja, wat Cora in het hoofd heeft….. In regenpak gehesen en voor het laatst mijn kapotte en nu dus lekke wandelschoenen aan. Vervolgens, de heerlijk droge en warme camper uit en de natte buitenwereld in. Netjes volgen we de bordjes naar deze reuze waterval. We komen een klein broertje tegen ( 35 meter) en sjokken moedig door, ook het pad doet verwoede pogingen op een waterval te gaan lijken, en dan … komen we op een (andere) parkeerplaats uit waar de bodjes ons weer terugwijzen naar waar we vandaan kwamen. Nadat we op de terugweg het kleine broertje maar op de foto gezet hebben, was wat mij betreft de maat vol. De “grote” waterval moeten we ook maar tijdens dat volgende bezoek vinden. Terug naar de camper en op naar de camping. Hopelijk klaart het weer morgen wat op.

Annecy

Toen we vanochtend wakker werden was het weer grijs en grauw en regende het af en toe. Vandaag stond het plaatsje Annecy op het programma, nog geen 8 kilometer hier vandaan. Het weerbericht was niet erg optimistisch, zeker niet voor later op de dag, dus zodra het stopte met regenen zijn we met de scooter op pad gegaan. Het oude deel van Annecy is erg toeristisch. Maar, eerlijk is eerlijk, het is ook best een leuk en mooi gerestaureerd plaatsje. We hebben er uitgebreid rondgewandeld en heerlijk gelunched. Daarna terug naar de camping, onderweg nog even boodschappen doen en op de minuut nadat we terug waren bij de camper begon het weer te storten. Het regent nu nog steeds! De weergoden zijn ons kennelijk gunstig gezind.

Beide wandelschoenen kapot!

Ja, allebei mijn wandelschoenen zijn na de wandeling van vandaag gesneuveld. Tegelijk! Kan je nagaan wat voor wandeling Cora uitgezocht had. Honderden meters stijgen, stijl bergop over rotsen en stenen en even stijl daarna er weer eraf. Maar, het lunchplekje waar we terecht kwamen was hemels. Een wijds en hoog uitzicht over een deel van het Meer van Annecy, de bergketens erom heen en een eindeloze reeks van parapenten die van een van de bergen af naar beneden dreven en af en toe halsbrekende toeren uithaalden. We hebben er ruim van genoten. Het weer was tijdens de wandeling heel mooi, stralende zon. Maar, tegen de avond hebben de weersvoorspellingen ons uiteindelijk ook bereikt en is het gaan regenen. Hopelijk is het morgen wat beter, want we willen nog naar Annecy zelf.
Toch jammer van mijn wandelschoenen. Zulke heerlijke schoenen en acht jaar wandelplezier in vele continenten…. Triest!

Verder door de Alpen

Opnieuw zo dicht mogelijk langs de Italiaanse grens verder naar het noorden. Als je zo via relatief kleine wegen door de Alpen rijdt schiet je natuurlijk niet op, maar mooi dat het is! Het ene schitterende vergezicht wordt afgewisseld door het andere, de ene pas nog hoger dan de andere. En ja, als er dan nog sneeuw ligt….
Wel opvallend is hoe uitgestorven de meeste wintersportgebieden nu nog zijn. Geen mens te zien, de meeste winkels zijn dicht, geen skilift die werkt. Ben benieuwd wanneer het zomerseizoen hier begint, aannemende dat het begint. Echter, absoluut niet uitgestoven was het vandaag in Val d’ Isère. Daar kwamen we zelfs een omlegging tegen, want de hoofdstraat was afgesloten om Porches op te kunnen te parkeren. Er stonden er al tientallen, we hebben er later nog zeker 100 tot 200 langs zien flitsen. Kennelijk een stop in de een of andere rally of tourtocht (Val d’ Isère: alleen voor Porches natuurlijk). We zijn geëindigd in een plaatsje aan het meer van Annecy. We hadden al wel het idee dat je niet op een dergelijke toeristische plek moest zijn, nu dat klopt! We kregen het laatste plekje op de camping waar een camper als de onze op kon staan, hij is vrijwel vol! Maar, we willen hier in de buurt een wandeling maken en het plaatsje Annecy bekijken. Vanaf deze camping kunnen we er met de scooter zo naar toe. En, bovendien hebben we vanaf deze camping volgens de gids ook nog uitzicht op het meer. Nu, dat klopt! Na naarstig speurwerk kan ik vermelden dat als je op het uiterste puntje van het terras van het sanitairblok gaat staan, je inderdaad het meer kan zien.
Het plan voor morgen zal afhangen van wat het weer ons brengt.

Als iemand van jullie tussen Larche en Vars een gele emmer en een plastic zak met vuile was vindt…

Als iemand van jullie op een eventuele reis in Frankrijk tussen Larche en Vars een gele emmer en een plastic zak met vuile was vindt, houden we ons aanbevolen. Balen, dat was het resultaat van het feit dat ik één van onze luiken kennelijk niet goed dicht had gedaan. Dom!! Onderweg bleek het bij een bocht naar links open te klappen. Toen we dat doorhadden was het voor de emmer en de was te laat. We zijn nog wel een eindje terug gereden, maar we waren al anderhalf uur onderweg en je hebt geen idee waar je het verloren hebt. Maar, een geluk bij een ongeluk, de schade had nog veel erger kunnen zijn. Het luik is nog helemaal heel.
Verder was het de dag van de “collen”. We volgen op onze weg naar het noorden de Frans/Italiaanse grens zo dicht mogelijk en het was vandaag een dag de Tour de France waardig. De ene Col na de andere, als de Col de Vars, de Col de Lautaret, de Col du Galibier en als laatste de Col du Télegraphe werden genomen. Het is verbazingwekkend te zien hoeveel mannen er een uitdaging in zien om deze col’s als ware tourrenners te bedwingen. De ene na de andere martelgang omhoog zie je aan de kant van de weg, wat mensen bezielen??
Maar, mooi zijn de Alpen zonder meer.
Het was hoe dan ook mijn dag niet. Ik wilde vroeg stoppen, dus al om goed drie uur op weg naar de beoogde camping. De route was moeilijk te vinden, ja toch, maar dan Deviation! Deviation de ruimte in, twee keer aangegeven en dan niet meer. De weggetjes werden smaller en smaller. Stijl omhoog. De rotswanden waaronder we door moesten rijden lager en lager… maar uiteindelijk hadden we het dorpje gevonden. Zowaar het bord van de camping, nog één weggetje naar rechts… opgebroken. De camping onbereikbaar. Drie kwartier op zoek! Niet getreurd, op naar de volgende.. Het verhaal herhaalt zich. Opnieuw opgebroken straten en omleidingen. Gelukkig zijn we op een gegeven moment zo in de war geraakt, dat Cora uitstapt om de we weg te vragen. Uit het antwoord bleek dat we de ook vanaf de andere kant versperde weg gewoon in moesten rijden, want je kon net tot de camping komen. Bleek zowaar te kloppen. Opnieuw staan we vrij hoog, deze keer zijn sommige bergen waarop we uitkijken zelfs nog besneeuwd.