Nijver volk die Luxemburgers

Als je de klokken op zaterdag om 7 uur ’s ochtends al tien minuten laat luiden om iedereen zijn bed uit te krijgen ben je vast een nijver volk. Voor de paar minder gemotiveerden en misschien de toeristen die toch ook aan het geld besteden moeten worden gezet, doen ze het geheel om 7.15 nog een keertje over. Ik verzeker jullie, dan ben je echt wel wakker want die klokken klinken heel luid in zo’n dal als waar we zitten.

Het weer was vanochtend nog grijs en grauw, we zijn blij dat we onze scootertocht gisteren al hebben gemaakt. Maar, het is goed weer voor de musea. Het eerste betreft een beroemde fototentoonstelling “De Family of Man”. Deze is in 1955 samengesteld in het Museum of Modern arts in NY en heeft daarna vele jaren de wereld rondgereisd en is door vele miljoenen mensen gezien. Uiteindelijk is hij hier in Clervaux geëindigd, mede omdat de samensteller een Luxemburger van geboorte was. Het gaat te ver hier in te gaan op de tentoonstelling zelf , maar als je in de buurt bent is het de omweg zeker waard. Na een lunch van Luxemburgse crêpes die hier met Grand Marnier worden geserveerd, zijn we naar het museum geweest dat gewijd is aan het Ardennen offensief of ook genaamd “the battle of the bulge”. Dit was het laatste grote offensief van de Duitsers in WW2 en vond plaats in december 1944 en speelde zich in deze streek af. Het doel was door de Amerikaanse linies te breken, Antwerpen te heroveren en de Amerikaanse troepen in Zuid-Nederland af te snijden. Uiteindelijk mislukte het offensief, maar niet na een aantal heroïsche gevechten. Ik wist er niet al te veel van en vond het interessant er meer over te weten te komen. Ook bijzonder hier weer namen van commandanten tegen te komen die we vorig jaar in Normandië ook zagen.
Toen we het 2e museum uitkwamen was het weer opgeklaard en straalt het zonnetje weer.
Morgen verder Luxemburg in.

Terug in Nederland

Terug in Nederland, althans dat lijkt er hier in sommige opzichten wel op. We zitten net over de grens met Luxemburg, in het stadje Clervaux. Mooi stadje? Ja! Toeristisch? Ach, je wordt in de winkels in het Nederlands te woord gestaan, de menu’s worden ook in het Nederlands gesteld, er rijden hier vele tientallen Nederlandse auto’s rond en de voertaal op de camping is Nederlands, maar verder valt het best wel meeJ. Onze ervaringen met Luxemburg beperken zich tot een cursus wildwaterkanoën vele jaren geleden en verder kennen we dit land niet. Kennelijk komen er hier heel veel Nederlanders, op zich niet gek want het is best een mooi gebied en vlak bij huis. We zijn wel erg blij hier in het voorseizoen te zijn, met het hoogseizoen moet je dat vast niet doen.
Omdat we vandaag niet ver hoefden te rijden waren we hier al voor de middag, dus nog tijd over voor iets leuk. Deze keer iets sportiefs, een 50 kilometer lange fietstocht! Helaas hebben we onze fietsen niet bij ons, dus moesten we ons behelpen met de scooter. Dat heeft ook best wel een paar voordeeltjes hoor, bergop bijvoorbeeld en dat doe je hier bijna altijd! Het vinden van de juiste routes ging niet altijd over rozen en zelfs met de scooter deden we er bijna drie uur over. Je krijgt ter plekke spierpijn als je bedenkt hoe dat op de fiets geweest zou zijn!Gelukkig waren we nog net voor een forse onweersbui binnen, de eerste regen sinds we weg zijn
We zitten in Clervaux vooral omdat er twee musea zijn die we willen zien (in het gebouw op de foto), daar gaan we morgen naar toe.

Ik ben bang dat…

Ik ben bang dat dit een saai blog zal worden want ik kan niet anders dan in herhaling vervallen. Het weer is nog steeds goed, dus met de scooter naar het startpunt van een nieuwe wandeling. Nog vrij snel gevonden ook. De wandeling was leuk, afwisselend en door een heel mooi gebied. De Hoge Venen hier zijn voor wandelaars echt een aanrader! Dat kan ik naar eer en geweten zeggen, want een echte wandelaar ben ik niet, maar vandaag heb ik genoten. Daarna wat boodschappen doen, beetje lezen, borreltje, eten… en de dag zit er alweer bijna op. O ja, en het weblog natuurlijk nog.
Morgen gaan we verkassen, maar niet al te ver. Noord Luxemburg is het doel.

Jeugdherinneringen

Toen Cora gisteren de kaart van de omgeving bekeek viel haar oog op een plaatsje in Duitsland, niet al te ver hier vandaan, Monschau geheten. Aan het eind van de vijftiger jaren is Cora daar met haar ouders geweest en heeft het een diepe indruk achtergelaten, met haar vele hoge vakwerkhuizen die of langs de twee riviertjes of tegen de berghellingen aan zijn gebouwd. Ook haar ouders waren onder de indruk, want jarenlang heeft er een foto van het dorpje in huis gehangen.
Wij vanochtend op de scooter naar Monschau. Goed 20 kilometer, dus prima te doen en nog een leuke tocht ook. Nu, Monschau is er nog steeds en de vakwerkhuizen ook. Het enige probleem is dat inmiddels één op de twee huizen een restaurant is geworden en de tussenliggende iets anders verkopen. Het toerisme heeft gewonnen en het soort toeristen dat er rondloopt…., nou nee. Gelukkig waren er nog niet al te veel! Het enige positieve dat ervan te melden is dat we er een onverwacht heerlijke forel als lunch hebben gegeten met een fantastisch glaasje Duitse droge witte wijn. Dat alleen al maakte de trip de moeite waard.Het weer lijkt goed te blijven, dus morgen is het plan opnieuw een wandeling te gaan maken.

Loeiende koeien

Loeiende koeien wekten ons vanochtend. Gelukkig zijn Belgische koeien – net als de Belgen zelf – welopgevoed, dus begonnen ze pas om 8 uur ’s ochtends.
We hebben hier geen bakkertje in de buurt, dus hadden we gisterenavond de scooter al te voorschijn gehaald. Heerlijke broodjes gehaald en lekker ontbeten. Het weer was prima, dus op naar de eerste wandeling. Met de scooter op pad naar het startpunt. Dan zie je pas hoe mooi de streek hier is. Over de grote weg misschien 3 uur rijden van huis, maar je bent echt in het buitenland. Heuvel op, heuvel af. Op het einde werd het zo stijl dat we bijna niet meer vooruit kwamen, maar we haalden het. Het weg laten halen van de snelheidbegrenzer heeft zijn nut bewezen!
We hebben vervolgens een erg leuke, mooie en afwisselende wandeling gemaakt van 3 ½ uur. Net mooi. Via een andere bochtige route terug naar de camping, opnieuw echt prachtige plekjes en uitzichten. Als het weer zo blijft, blijven wij hier ook nog even. Morgen gaan we dan met de scooter de Duitse grens over. Wordt vervolgd.

Weer op pad

Een kort verblijf in Nederland met niet alleen het trieste moment van de begrafenis, maar ook een hele leuke avond met ons “jaarlijkse eetclubje” waar we eerder voor hadden afgezegd maar waar we nu opeens wel aanwezig konden zijn.
Na uitgebreid het Europese weerbericht bestudeerd hebbende besloten we gisterenavond weinig haast te gaan maken met het opnieuw afzakken naar het zuiden. Hoe zuidelijker je gaat, hoe minder florissant het weerbericht is. We zijn vandaag dan ook wel 6 uur onderweg geweest, maar door de kleine wegen waarop we veelal reden, niet verder gekomen dan Waimes. Dat is een plaatsje in het Belgische natuurgebied de Hoge Venen, hetgeen niet al te ver onder Luik ligt, nog geen 300 kilometer van huis.
Het eerste doel is bereikt, we hebben vandaag prima weer gehad. Bij aankomst konden we nog even een korte wandeling in de buurt maken (op de foto zie je de camper in de verte staan), morgen gaan we “weer en weder” dienende een echte wandeling maken want het is hier een hele mooie streek en een eerste klas wandelgebied.