Pinksterweekend.

Nu, je kan wel merken dat het Pinksterweekend aangebroken is. De camping begint al vanaf negen uur vanochtend vol te lopen met Fransen en Duitsers (je vraagt je af waar die laatsten de nacht hebben doorgebracht). Er is nu geen goede standplaats meer te krijgen, de bezetting is in één dag vrijwel verdubbeld. Wij staan gelukkig op een prima plaats, met een mooi uitzicht over de baai (foto). De plek van Roy en Marijke, die vanochtend om 7 uur vertrokken, was om 9 uur alweer bezet. Je kan goed merken dat je aan de kust zit, daar gaat altijd een grote aanzuigende werking vanuit. Opvallend is het grote aantal kinderen dat er is, kennelijk hebben die in deze twee landen een week of zo vrij.
Het weer was het grootste deel van de dag zwaar bewolkt, maar regenen deed het niet en aan het einde van de middag liet de zon zich weer zien.

Dagje luieren aan het strand.

Vandaag een mooie dag, veel zon en de voorspelde regen bleef uit. Cora heeft zelfs enige uren aan het strand gelegen en gezwommen. ´s Avonds met een etentje weer afscheid genomen van Roy en Marijke, die gaan morgenochtend om 7 uur weer richting Nederland.

St. Raphaël

Op ons dooie gemak zijn we vandaag naar St Raphaël afgezakt. Dat was niet echt ver weg, om 2 uur waren we er dan ook al. Snel hadden we Roy en Marijke gevonden, we liepen er recht op af. Aanmerkelijk minder snel ging het inchecken hier. Bijna drie kwartier staan wachten, met niet meer dan twee mensen voor ons. De mevrouw achter de balie heeft ongetwijfeld haar roeping misgelopen. Er moet hier in Frankrijk vast wel een overheidsbaan zijn waar traagheid echt gewaardeerd wordt. We werden gered doordat erg nog een tweede dame kwam helpen, toen waren we in 5 minuten binnen. We hebben een mooie plek aan de rand van de camping, met uitzicht op zee en directe toegang tot het strand. We zijn dan ook van plan hier een tijdje te blijven. ’s Avonds heel gezellig geborreld en met de scooters naar een leuk restaurantje in het volgende dorpje gegaan, waar we aan het strand bij de zonsondergang heerlijk gegeten en veel gelachen hebben. Het weer was opnieuw de hele dag prachtig.

Een gewone Hollandse jongen

Een gewone Hollandse jongen, zou ik graag willen zijn wat wandelen betreft. Gewoon door ons vlakke land en niet berg op en berg af zoals vandaag. Cora had een mooie wandeling uitgezocht, in Goult. Niet lang, maar 8 kilometer. Dat je er 3 ½ uur voor uit moest trekken, boezemde haar geen vrees is. Vanaf nu mij wel! Met de camper via binnenweggetjes naar Goult, een heel mooi boven tegen een berg aangeplakt dorpje. Het eerste deel van de wandeling gaat dus, je raadt het, bergaf. Lijkt makkelijk? Nu, deze keer niet. De kaart plus routebeschrijving en de signalering van het pad blijken niet te kloppen. We komen op een zeer stijl deel terecht, loodrecht naar beneden over rollende keien. Goed voor de training van het reactievermogen, maar vermoeiend!! Beneden in het dal aangekomen na een paar honderd meter weer een klim de volgende berg op. Een stijgingspercentage van meer dan 40 procent. Afzien! Als je daarbij voegt dat de temperatuur tot boven de 30 graden steeg laat de verdere tocht zich raden. Zelfs bij Cora dimt het licht aan het einde van de tocht als we terugklimmen naar Goult, kan je nagaan hoe duister het tegen die tijd bij mij was. Heerlijk de camper weer te zien, heerlijk!
We hebben in de buurt een camping gevonden. Het is een mooie schaduwrijke camping. Dat is meestal prima, maar deze keer wat minder omdat tussen veel bomen de satellietontvanger het vaak laat afweten. Toch hebben we een plaatsje gevonden waar hij wel werkt zodat ik vanavond de CL finale kan zien. Goede investering zo’n systeem, het is de eerste keer dat we TV kijken deze reis.Morgen op naar de kust, naar Roy en Marijke.

Orange

Vandaag naar de stad van onze Oranjes. Voor het eerst deze reis de scooter uit de garage en op pad. Die scooter is echt een uitkomst als je zag hoe we moesten zigzaggen om in “Centre Ville” te komen, maar we hebben het gevonden. Bij de Tourist Information een kaart van de stad, een apart “Oranje” boekje voor de Nederlanders en we waren in business. Orange heeft weinig Oranjes meer te bieden omdat het meeste tijdens de godsdienstoorlogen door de katholieken is vernietigd. Een Protestantse enclave had hier uiteindelijk geen enkele kans hoe groot en sterk het fort van de Oranjes ook was.
Wat wel bewaard is gebleven zijn o.a. twee indrukwekkende monumenten uit de Romeinse tijd. Een Triomfboog en het Theater. Vooral dat laatste is imposant. De rechte kant is meer dan 100 meter lang en bijna 40 meter hoog, de cirkel van zitplaatsen meer dan 100 meter in diameter. Er konden 9.000 mensen zitten! Het geheel is heel goed bewaard gebleven, beter dan welk ander theater dan ook in de westerse wereld (voor betere moet je in Turkije of Syrië zijn. We hebben er, een beetje tot onze verbazing, anderhalf uur doorgebracht, mede door een heel interessante audioguide.
Daarna liep het theater vol, de Franse lunchpauze was afgelopen, dus de hoogste tijd dat wij die gingen houden. De maaltijdsalades zagen er hier zo goed uit dat zelfs ik ervoor ben gezwicht. Ik moet toegeven, het was “niet slecht”.
Op tijd terug om nog een uurtje te lezen, morgen staat een echte wandeling op het programma. Het weer was vandaag weer prima.

Luilakken

Toen we de wekker gisterenavond niet zetten lag het al en beetje voor de hand, het wordt vandaag een dag van luilakken (misschien een paar dagen te vroeg, maar ala). Laat opstaan, op ons gemak ontbijten. Wel wat boodschappen doen en een wasje, maar verder lekker lezen. Een heerlijk rustig dagje. Orange wordt dus morgen.

Klompendansen

Na afscheid genomen te hebben van Wim en Marja vertrokken we vanochtend verder richting zuiden. We hebben geen haast, dus na een paar kilometer snelweg om Clermont Ferrand te ontwijken namen we weer de kleinere wegen. Onze route bracht ons vandaag door de departementen Puy de Dôme en de Ardeche. Het is lang geleden dat we hier rondreden, maar wat is het hier mooi zeg! Jammer, maar begrijpelijk, dat hier dan ook zo verschrikkelijk veel mensen naar toe gaan. Dat was 30 jaar geleden al het geval, maar nu nog steeds. Het was best druk met onwaarschijnlijk veel campers. Het leek wel of elke Franse camper vandaag op de weg was. Uiteindelijk zijn we gestopt in Jonquieres, een plaatsje binnen scooterafstand van Orange. Dat willen we morgen of misschien overmorgen gaan bekijken. Vandaag veel heel lange files om ons heen met Fransen die van een lang weekend in het zuiden op weg waren naar huis (voor sommige wordt het een extra lang weekend als je zag hoe vast het verkeer op de N-wegen stond). Wij reden de goede kant op en hadden er niet al te veel hinder van.
In “ons” dorp was er een groot feest met allerlei standjes en optredens. Natuurlijk hebben we er een kijkje genomen. Ook hier hebben ze klompendansen!