De Verdon

Vandaag op pad naar het noorden, voor een groot deel via de Verdon. Eerst naar het bekende meer en dan via de canyon naar de bovenloop. Dat laatste stuk hebben we nog nooit gereden. De canyon was nog even mooi als altijd gelukkig niet zo druk als anders. Daarna via vaak best wel smalle en bochtige wegen verder, de gemiddelde snelheid daalde tot nog geen 30 kilometer per uur. In het plaatsje Allos wilden we een nog kleiner doodlopend weggetje inslaan om te kijken of we het startpunt van één van de wandelingen uit ons boek konden bereiken, een heel mooi ogende nog wel! Helaas, de maximale hoogte bleek 2,10 meter te zijn en dat past lang niet. Maar, we zijn niet voor één gat te vangen dus geparkeerd op een grote parkeerplaats waar in de winter alle skiërs geparkeerd staan en de scooter uitgeladen. Met de scooter de berg op. In totaal moesten we 11 kilometer omhoog, de scooter haalde er 7.5 van en toen zei de tuf-tuf geen tuf meer, het was hem te steil. Tja, dan maar terug, inladen en verder. Een andere keer een andere wandeling! Via de Col d’Allos (2250meter) hebben we het dal van de Verdon achter ons gelaten en zijn we verder gegaan via het dal van de Ubaye. We zijn gestopt op nog geen 6 kilometer van de Italiaanse grens en staan op een prachtige plek midden tussen heel hoge bergen op 1700 meter (zie foto). Genieten, maar ’s avonds wordt het best koud hier!