Jan, Cobi en Evelien

Rustig op weg naar St Raphaël. Omdat we alle tijd hebben is er een omweg via Cannes gepland, zo kunnen we langs de mooie kustroute rijden en missen we de drukte van Frejus. Het plan werkte bijna helemaal, behalve dat we op een gegeven moment onder een tunnel doormoesten van 3 meter hoogte. Oeps, wij zijn 3.25. Dat kwam met wat omrijden goed. De kustroute is inderdaad heel mooi, vooral voor de vele kleine cabrio’s en sportwagens, beduidend minder voor campers van ons formaat, maar om 4 uur stonden we op de camping waar we drie weken geleden van vertrokken. Terug van weggeweest! Eerst rondkijken of Jan, Cobi en Evelien er wel zijn, want het nadeel van verrassen is dat je niet even kan informeren of ze misschien verkast zijn. Maar nee, hoor! Nog geen 100 meter liepen we de camping op of we zagen hun De Waard tent, jullie weten waarschijnlijk wel, dat zijn die oerdegelijke mooie Nederlandse tenten. Niet te missen. Nu, we stonden bijna in de voortent voordat we doorhadden dat het niet de tent van Jan en Cobi was. De auto was weliswaar donkerblauw, maar van een ander merk. Verder gezocht en zowaar, ze stonden inderdaad nog op de camping. De tent, de auto, de drie fietsen, het klopte helemaal. Alleen waren ze er zelf niet. Niet ver ervandaan was een plek waar wij de camper neer konden zetten. Nauwelijks waren we geïnstalleerd of we hoorden Cobi in de verte zeggen: “kijk zeg, ook een Nederlandse LMC” (LMC is het merk van onze camper). Een seconde later keek Evelien om de hoek… toch apart zo’n ontmoeting buiten Nederland en erg leuk. Zo leuk dat het gisteren te laat geworden is om weblogs te schrijven of wat dan ook. Waar we gegeten hebben raden jullie vast nooit.